Αλήθεια οι κάτοικοι του Θιβέτ πως επιβιώνουν σε τόσο υψηλά υψόμετρα αφού ο ανθρώπινος οργανισμός αντέχει μέχρι ένα σημείο; Σε αυτό το ερώτημα απαντούν επιστήμονες οι οποίοι διαπίστωσαν πως οι Θιβετιανοί έχουν δύο γονίδια τα οποία τους επιτρέπουν να ζουν σε υψόμετρα άνω των 4.500 μέτρων...
Όσοι επισκέπτονται το Θιβέτ μετά από ένα ύψος εμφανίζουν συμπτώματα της νόσου του υψομέτρου η οποία μπορεί να αποβεί μοιραία αφού είναι ικανή να προκαλέσει φλεγμονή της καρδιάς ή του εγκεφάλου.
Αμερικανοί και Κινέζοι επιστήμονες πήραν το γονιδίωμα 31 Θιβετιανών και 90 Κινέζων και Ιαπώνων οι οποίοι ζουν σε συγκεκριμένο υψόμετρο και τα συνέκριναν μεταξύ τους. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε ανάλυση ενός μέρους του γονιδιώματος που θεωρείται ότι σχετίζεται με το υψόμετρο και την επιβίωση ύπο αυτές τις συνθήκες.

Από τη μελέτη προέκυψε πως υπάρχουν δέκα γονίδια που συνδέονται με τη ζωή σε μεγάλα υψόμετρο. Αναλυτικότερα, τα EGLN1 και PPARA ευθύνονται για τη συγκέντρωση οξυγόνου στο αίμα τα οποία μειώνουν σημαντικά τα επίπεδα αυτού στο αίμα.

Μάλιστα, οι κάτοικοι του Θιβέτ έχουν προσαρμοστεί διαφορετικά από ότι άλλοι λαοί που ζουν σε μεγάλο ύψος. Συγκεκριμένα, στις Άνδεις οι κάτοικοι έχουν στο αίμα περισσότερη αιμοσφαιρίνη με αποτέλεσμα να επιβιώνουν ενώ οι Θιβετιανοί έχουν λιγότερο οξυγόνο στο αίμα που το αξιοποιούν διαφορετικά.

Ωστόσο, παρά τα αποτελέσματα, παραμένει ασαφής ο ρόλος των συγκεκριμένων γονιδίων με τους μελετητές να υπογραμμίζουν πως «τόσο το EGLN1 όσο και το PPARA ενδέχεται να προκαλούν μια μείωση στην συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης».

Αυτό το διάστημα η ίδια ομάδα ερευνά τα γονίδια που διευκολύνουν τη μεταφορά οξυγόνου από το αίμα στους ιστούς πιστεύονταν πως σημαντικό ρόλο παίζει το μονοξείδιο του αζώτου που αυξάνει τον όγκο του αίματος.
(cosmo.gr)